Afgelopen dinsdag mocht ik naar 'A Plastic Ocean' gaan kijken in Tielt, georganiseerd door de Zero Waste Week. Een waarheidsgetrouwe confronterende film over hoe het gaat met onze oceanen en wat al ons plastiekgebruik als gevolg heeft.
Sta er even bij stil dat onze oceanen ons voorzien van meer dan 50% van de zuurstof die wij inademen, dat is meer dan alle regenwouden samen! Daarnaast bestaat onze planeet uit meer water dan land. Dit besef is cruciaal om dit daadwerkelijk probleem aan te pakken.
Helaas is de foto van deze blog echt en komt het veel vaker voor dan je zou denken. Elke minuut wordt namelijk 1 vrachtwagen vol plastic gedumpt in de oceaan, dit komt neer op een duizelingwekkende 8 miljoen ton per jaar (!)
Enkele jammerlijke gevolgen:
Schildpadden lusten graag kwallen en wat lijkt er nu goed op een kwal onder water? Inderdaad een plastic zak. Dit trekt gas aan in hun maagdarmstelsel waardoor ze beginnen te drijven en niet meer kunnen duiken, als gevolg kunnen ze hieraan sterven.
Blauwe vinvissen filteren 75000 liter per hap (! - grote mond als je het mij vraagt). Helaas zuigen ze ook al het plastic mee naar binnen.
Er vormt zich een eiland - eerst zou je denken ooo een eiland met palmbomen en een wit strand, maar néé -, een eiland bestaande uit drijvend plastic! De 'plastic trash vortex' heet het, dit is een gigantische opeenhoping van plastic afval dat drijft pal in het midden van de Stille oceaan. Men gokt dat het drie keer de landoppervlak van Frankrijk zou hebben en het wordt in een zorgelijk tempo groter...
Zeevogels denken, net als de vissen, dat het plastic voedsel is. Ze geven het aan hun jongen. In een buik van een dode pijlstormvogel vond men een grote hoeveelheid plastic die overeenkwam met 6 tot 8 kg plastic in een mensenmaag, niet moeilijk dat het dier stierf, laat staan dat het kon vliegen.
Onder invloed van UV stralen, stromingen, de golven en het zout wordt het plastic afgebroken tot microplastiek. Er zou 3440 ton microplastic ronddwalen in de Atlantische oceaan. En de verhouding plastic tot plankton zou 1 op 2 zijn (!). Het microplastic is poreus en er binden zich giftige chemicaliën aan vast, verder bevat het microplastic EDC, Endocrine-Disrupting Chemicals, ofwel hormoonverstorende stoffen genoemd. Dieren eten het microplastiek op en het komt hogerop in de voedselketen eveneens in onze maagdarmstelsel terecht. In de reportage komt een dame aan het woord die met 8 andere families bovenop een plastic vuilnisbelt leeft. Sinds 2010 heeft 5 op de 35 bewoners kanker ontwikkeld en meer en meer mensen krijgen fertiliteitsproblemen. Deze assumpties werden reeds door vele wetenschappelijke onderzoeken bevestigd: microplastics worden gelinkt aan kanker, auto-immuunziektes, cognitieve problemen, infertiliteit en hormonale storingen. Wist je trouwens dat deze microplastics ook terug te vinden zijn in scrubs, cosmetica en tandpasta?
Meer info over de film vind je hier: plasticoceans.org
With knowing comes caring. And from caring comes change.
De film was niet enkel confronterend maar eveneens motiverend om de koe bij de horens te vakken. En als individuele burger kan je wel degelijk een verschil maken!
Mijn boodschap met deze post: wees bewust over je aankopen. Je hoeft geen groene goeroe te worden, neem liever kleine haalbare stappen. Laat liggen wat je niet nodig hebt, verkies voedsel zonder verpakking (sidenote: slechts 7% van wat jij in de vuilbak gooit wordt gerecycleerd).
In Tielt vind je hiervoor de winkel 'bokaal' met heel wat natuurlijkvriendelijke producten. Nu vrijdag ga ik naar een lezing met wel 65 tips om zelf minder afval te produceren. Uiteraard zal ik deze tips ook hier delen. En indien je liever zelf komt, dan zie ik je daar graag! Alle info vind je hier terug: https://www.tielt.be/product/898/tieltse-zero-waste-week
Comments